Eten dat bewoners verstrekt krijgen is niet gevarieerd en vaak niet voedzaam of van slechte kwaliteit. Dat treft vooral kinderen, die weigeren te eten en daardoor gewicht verliezen. De wens om zelf te koken is groot, maar bijna nergens mogelijk. En op de meeste locaties kunnen bewoners alleen op vaste tijden eten. Maryam vertelt: ‘Mijn kinderen worden steeds dunner, ze zijn echt moe van het eten. We mogen niets voor ze klaarmaken. Ik wil voor mijn eigen kinderen zorgen, ik weet wat ze lekker vinden, groot en klein, maar ik mag niet voor ze koken.’

Helaas kunnen asielzoekers jarenlang in de noodopvang verblijven. Momenteel wachten ongeveer 36.000 mensen uitzichtloos in de (crisis)noodopvang. Daarbij kunnen zij elk moment worden overgeplaatst, wat extra onzekerheid creëert.  Asielzoekers worden veelvuldig overgeplaatst tussen verschillende locaties (soms 4, soms wel 7 keer) gedurende hun verblijf in de opvang, wat meedoen in de Nederlandse samenleving erg moeilijk maakt.

Nee. Toch verblijven meer dan 6.000 kinderen in de noodopvang. Er is vaak onvoldoende sanitair en de hygiënische omstandigheden zijn slecht. Bovendien is het er lawaaierig en ontbreekt privacy om te slapen, wat leidt tot slaapproblemen. In de noodopvang zijn nauwelijks veilige speelruimtes of activiteiten voor kinderen. Kinderen moeten vaak te lang wachten op onderwijs en verhuizen regelmatig. Ook krijgen ze hun vaccinaties te laat.

De hygiëne in de noodopvang is vaak slecht. Vooral noodtoiletten en douches die te veel bewoners moeten delen, werken slecht of helemaal niet. Sanitair bevindt zich vaak ver weg van de slaapruimtes en buiten. Het is meestal onhygiënisch. Het kan er bijvoorbeeld sterk naar urine ruiken en de vloeren zijn vaak nat. Haya vertelt: ‘Mijn kinderen willen niet naar het toilet omdat het zo vies is. Vroeger hadden ze dit probleem niet. Nu drinken ze minder, en 's nachts plassen ze in bed. Ik maak me ook zorgen over wanneer mijn dochter ongesteld wordt.’